Lieve mensen, huilend maar dankbaar dat ik Monique als geen ander heb mogen kennen moet ik deze blog afsluiten.

Lieve lezers van de blog van mijn vrouw.

Dinsdag middag is ze na een moedig gevecht op een rustige manier van ons heen gegaan.

Haar bedje staat hier nog in de kamer, leeg wat een gemis en wat een pijn. 

Er bestaan geen woorden voor mijn gevoel.

Monique heeft mij gevraagt haar blog af te sluiten maar ik kan dat niet en wil dat niet, het is voor mij alsof ik moet toegeven dat we verloren hebben.

Monique heeft tot het einde nooit opgegeven en dapper gestreden, ik heb haar geprobeerd te helpen en te steunen waar ik kon maar op een dag heb je verloren,wordt het stil en moet je haar loslaten.

Een sterke vrouw altijd enthousiast met een ongeloofelijk gevoel voor humor.

Alleen ik heb haar andere kant gekend, haar gevoel, haar liefde en haar angst.

We hebben samen gevochten, gevreen, gehuild en gelachen en alles wat daar tussen zit.

Geloof mij, een geweldige en onvergetelijke vrouw.

Monique..........

we gaan je zo missen.

Rob.

Joepie! Alive and kicking!

Joepie! Alive and kicking! Haha. ik ben er nog hoor! Natuurlijk zijn er weer wat veranderingen en gaan dingen weer wat moeilijker. Ik heb al een tijdje niet geblogd maar dat kwam ook  omdat ik er geen zin in had en me niet lekker voelde. Ach ja, wat is lekker voelen tegenwoordig? Ik bn al blij als ik even niet lig te kronkelnen van de pijn! Maar goed, pa en ma zijn nog langsgeweest, dat was hartstikke leuk alleen even

Nachtelijke perikelen

Vannacht slecht geslapen, ik dacht dat ik bloed aan het spugen was maar later duidelijk dat het om chocolade ijs ging, jee wat heb ik me druk liggen maken. En dan dat plassen....... nu duidelijk is dat ik geen centimeter kan verplaatsen is het ook duidelijk dat ik dit gewoon niet meer moet proberen! Rob zegt dat ik hem altijd en overal voor wakker kan maken maar dat vind ik meestal toch een beetje te gek worden hoor, hoot ik hem net lekker snurken en dan moet ik moet ik weer, ja daaaag........ Vandaag verder ook erg benauwd geweest. Tess, de moeder van Sanne Vetmunt kwam vanmiddag nog eventjes langs, dat was erg leuk.

Achteruitgang

Achteruitgang willen we niet. Als de dokter vandaag komt ga ik toch voor fysiothherapie vragen. Wie weet of het mogelijk is dat ik weer een beetje zou kunnen lopen, dat zou geweldig zijn! Vanmorgen is Jolanda van Alevo geweest, aardige meiden werken daar zeg. Ik ben nog we zo dat voordat er iemand komt ik me snel ga wassen enzo, dat zal naarmate het nog slechter gaat wel veranderen.  Voorlopig doe ik alles wat ik zelf kan doen graag zelf. Slikken, een nieuw fenomeen. Ik merk dat mijn slokdarm nauwer wordt en dat is niet zo prettig. Gisteren avond dacht ik 2x dat ik h loodje zou leggen, Stukje vlees wilde niet naar beneden gaan en met een slok water werd het nog veel erger. Jeetje eng, zal stikken dan zo boosdoener zijn? Ik mag toch hopen van niet, dat is altijd al mijn angst geweesr.